11.12.07

Calc: Jak zamienić komórkę w menu rozwijalne

Czasem zdarza się, że chcielibyśmy ograniczyć zestaw wartości możliwych dla danej komórki. Postaram się w kilku krokach pokazać, jak takie ograniczenie zaimplementować w postaci listy rozwijalnej.

Wyobraźmy sobie następujący arkusz:


Każda pozycja ma określoną wartość, pozostaje wybrać odpowiednią jednostkę. Nasze zadanie to zapobiec przypadkowemu przypisaniu np. kilogramów jako jednostki prędkości :). W tym celu zaznaczamy komórkę, w której chcielibyśmy zobaczyć pożądaną jednostkę i z menu Dane wybieramy Poprawność danych... (w angielskim interfejsie Data => Validity...)


Pojawi się okienko. Pozostajemy na jego pierwszej zakładce, a z dostępnych możliwości wybieramy Lista (ang. List).


Teraz pozostaje już tylko wpisać wartości, które powinny być dostępne:


Zatwierdzamy przyciskiem OK i możemy cieszyć się w pełni funkcjonalną listą rozwijalną, składającą się z wpisanych przez nas wartości:


Powyższy sposób sprawdza się dla wartości statycznych. A co jeśli nasza lista zmienia się dynamicznie i zawiera w innej części dokumentu bądź nawet w sąsiednim arkuszu? Nic trudnego, Calc dopuszcza możliwość zdefiniowania zakresu istniejących komórek jako wartości listy. Korzystając z powyższego przykładu, wyobraźmy sobie, że jednostki masy mamy wypisane w sąsiedniej kolumnie. Ponownie wybieramy Dane => Poprawność danych... (ang. Data => Validity...), lecz tym razem zamiast Lista (ang. List) zaznaczamy Zakres komórek (ang. Cell Range). Pozostaje nam już tylko uzupełnić zakres komórek:


Gdyby interesujący nas zakres komórek znajdował się w osobnym arkuszu o nazwie Arkusz2, poprawna definicja wyglądałaby następująco:
Arkusz2.F3:F5
natomiast w przypadku, gdy nazwa arkusza zawiera spację (np. Arkusz 2) stosujemy zapis z apostrofami:
'Arkusz 2'.F3:F5
Po zatwierdzeniu przyciskiem OK, powinniśmy otrzymać następujący efekt:


Jeśli zmienimy wartości w zadanym zakresie komórek źródłowych, Calc odpowiednio dostosuje zawartość w menu rozwijalnym. Miłego korzystania :).

5.11.07

Numerowanie stron

W OpenOffice.org zmiana domyślnego sposobu numerowania stron graniczy z niemożliwością (od lat wisi zgłoszenie błędu): bardzo trudno zacząć numerację nie od pierwszej strony, pojawiają się dziwaczne błędy przy wstawianiu numerów itd.
Na szczęście, niedawno powstało rozwiązanie. Charles Brunet stworzył rozszerzenie Pagination, które radzi sobie z tym problemem. Po zainstalowaniu rozszerzenia pojawia się nowe polecenie w menu Wstaw: Numery stron. To polecenie powoduje wyświetlenie okna dialogowego, które pozwoli ustawić wszystkie potrzebne parametry. Okno dialogowe także spolszczyłem, ale z powodu błędu w OOo, będzie to widać dopiero w wersji 2.4 (błąd już w kodzie jest poprawiony). Pozostaje tylko zainstalować i używać.

27.10.07

Jak wyświetlić dokumenty MS Office za pomocą OpenOffice.org Mozilla plug-in

Surfując po globalnej pajęczynie w poszukiwaniu informacji, nie da się uniknąć kontaktu z plikami Worda, Excela czy PowerPointa. Internauta chcący je przejrzeć marnuje czas na schematyczne klikanie „Zachowaj plik na dysku”, „OK”, „Otwórz w...” itp. Dobrym rozwiązaniem byłoby zintegrowanie przeglądarki z pakietem biurowym - na wzór integracji Internet Explorera z MS Office!

Poniższa instrukcja została z powodzeniem zastosowana w dystrybucjach Linuksa: Ubuntu i Gentoo oraz w systemie Windows XP.

A więc... do roboty!

Najpierw trzeba sprawdzić, czy odpowiednia wtyczka jest zainstalowana. Wybierz kolejno polecenia Narzędzia => Opcje => Internet. Powinna się tam znajdować opcja Wtyczki programu Mozilla. Zaznacz ją.

Jeśli w danej wersji lub wariancie OpenOffice.org takowej opcji nie ma, trzeba ją doinstalować. Choć w większości dystrybucji GNU/Linuksa nie ma takiego problemu, w przypadku OO.o dostarczanego wraz z Ubuntu trzeba doinstalować pakiet mozilla-openoffice.org w menedżerze Synaptic.
Po doinstalowaniu paczki w opcjach OpenOffice.org nie będzie kreatora, choć wtyczka (libnpsoplugin.so) znajduje się w katalogu /usr/lib/mozilla/plugins i działa od razu.

Kolejnym krokiem jest przejście do katalogu, gdzie znajduje się plik pluginreg.dat.
Jest to ścieżka /home/<nazwa_konta>/.mozilla/firefox/ lub C:\Documents and
Settings\<nazwa_konta>\Dane aplikacji\Mozilla\Firefox
w zależności od posiadanego systemu.


UWAGA: przed edycją tego pliku musisz zamknąć przeglądarkę!

Dla Windows!
Znajdziesz tam sekcję podobną do tej:
OpenOffice.org Plug-in handles all its documents|$
OpenOffice.org Plug-in|$
30
0|application/vnd.stardivision.calc|StarCalc 3.0 - 5.0|sdc|$
1|application/vnd.stardivision.chart|StarChart 3.0 - 5.0|sds|$
2|application/vnd.stardivision.draw|StarDraw 3.0 - 5.0|sda|$
3|application/vnd.stardivision.impress|StarImpress 3.0 - 5.0|sdd|$
4|application/vnd.stardivision.impress-packed|StarImpress-packed 3.0 - 5.0|sdp|$
5|application/vnd.stardivision.math|StarMath 3.0 - 5.0|smf|$
6|application/vnd.stardivision.writer|StarWriter Template 3.0 - 5.0|vor|$
7|application/vnd.stardivision.writer-global|StarWriter Global 3.0 - 5.0|sgl|$
8|application/vnd.staroffice.writer|StarWriter 3.0 - 5.0|sdw|$
9|application/vnd.sun.xml.calc|StarOffice 6.0/7 Spreadsheet|sxc|$
10|application/vnd.sun.xml.calc.template|StarOffice 6.0/7 Spreadsheet Template|stc|$
11|application/vnd.sun.xml.draw|StarOffice 6.0/7 Drawing|sxd|$
12|application/vnd.sun.xml.draw.template|StarOffice 6.0/7 Drawing Template|std|$
13|application/vnd.sun.xml.impress|StarOffice 6.0/7 Presentation|sxi|$
14|application/vnd.sun.xml.impress.template|StarOffice 6.0/7 Presentation Template|sti|$
15|application/vnd.sun.xml.math|StarOffice 6.0/7 Formula|sxm|$
16|application/vnd.sun.xml.writer|StarOffice 6.0/7 Text Document|sxw|$
17|application/vnd.sun.xml.writer.global|StarOffice 6.0/7 Master Document|sxg|$
18|application/vnd.sun.xml.writer.template|StarOffice 6.0/7 Text Document Template|stw|$
19|application/vnd.oasis.opendocument.text|OpenDocument Text|odt|$
20|application/vnd.oasis.opendocument.text-template|OpenDocument Text Template|ott|$
21|application/vnd.oasis.opendocument.text-master|OpenDocument Master Document|odm|$
22|application/vnd.oasis.opendocument.text-web|HTML Document Template|oth|$
23|application/vnd.oasis.opendocument.spreadsheet|OpenDocument Spreadsheet|ods|$
24|application/vnd.oasis.opendocument.spreadsheet-template|OpenDocument Spreadsheet Template|ots|$
25|application/vnd.oasis.opendocument.graphics|OpenDocument Drawing|odg|$
26|application/vnd.oasis.opendocument.graphics-template|OpenDocument Drawing Template|otg|$
27|application/vnd.oasis.opendocument.presentation|OpenDocument Presentation|odp|$
28|application/vnd.oasis.opendocument.presentation-template|OpenDocument Presentation Template|otp|$
29|application/vnd.oasis.opendocument.formula|OpenDocument Formula|odf|$
Kiedy dodasz 3 wiersze na koniec sekcji, będą razem 32 linie. Musisz jeszcze wziąć pod uwagę jeden wiersz - linię 0. W ten sposób otrzymasz 33 wiersze. Teraz tylko zmień numer widniejący na górze z 30 na 33. Kod powinien wyglądać tak:
OpenOffice.org Plug-in handles all its documents|$
OpenOffice.org Plug-in|$
33
0|application/vnd.stardivision.calc|StarCalc 3.0 - 5.0|sdc|$
1|application/vnd.stardivision.chart|StarChart 3.0 - 5.0|sds|$
2|application/vnd.stardivision.draw|StarDraw 3.0 - 5.0|sda|$
3|application/vnd.stardivision.impress|StarImpress 3.0 - 5.0|sdd|$
4|application/vnd.stardivision.impress-packed|StarImpress-packed 3.0 - 5.0|sdp|$
5|application/vnd.stardivision.math|StarMath 3.0 - 5.0|smf|$
6|application/vnd.stardivision.writer|StarWriter Template 3.0 - 5.0|vor|$
7|application/vnd.stardivision.writer-global|StarWriter Global 3.0 - 5.0|sgl|$
8|application/vnd.staroffice.writer|StarWriter 3.0 - 5.0|sdw|$
9|application/vnd.sun.xml.calc|StarOffice 6.0/7 Spreadsheet|sxc|$
10|application/vnd.sun.xml.calc.template|StarOffice 6.0/7 Spreadsheet Template|stc|$
11|application/vnd.sun.xml.draw|StarOffice 6.0/7 Drawing|sxd|$
12|application/vnd.sun.xml.draw.template|StarOffice 6.0/7 Drawing Template|std|$
13|application/vnd.sun.xml.impress|StarOffice 6.0/7 Presentation|sxi|$
14|application/vnd.sun.xml.impress.template|StarOffice 6.0/7 Presentation Template|sti|$
15|application/vnd.sun.xml.math|StarOffice 6.0/7 Formula|sxm|$
16|application/vnd.sun.xml.writer|StarOffice 6.0/7 Text Document|sxw|$
17|application/vnd.sun.xml.writer.global|StarOffice 6.0/7 Master Document|sxg|$
18|application/vnd.sun.xml.writer.template|StarOffice 6.0/7 Text Document Template|stw|$
19|application/vnd.oasis.opendocument.text|OpenDocument Text|odt|$
20|application/vnd.oasis.opendocument.text-template|OpenDocument Text Template|ott|$
21|application/vnd.oasis.opendocument.text-master|OpenDocument Master Document|odm|$
22|application/vnd.oasis.opendocument.text-web|HTML Document Template|oth|$
23|application/vnd.oasis.opendocument.spreadsheet|OpenDocument Spreadsheet|ods|$
24|application/vnd.oasis.opendocument.spreadsheet-template|OpenDocument Spreadsheet Template|ots|$
25|application/vnd.oasis.opendocument.graphics|OpenDocument Drawing|odg|$
26|application/vnd.oasis.opendocument.graphics-template|OpenDocument Drawing Template|otg|$
27|application/vnd.oasis.opendocument.presentation|OpenDocument Presentation|odp|$
28|application/vnd.oasis.opendocument.presentation-template|OpenDocument Presentation Template|otp|$
29|application/vnd.oasis.opendocument.formula|OpenDocument Formula|odf|$
30|application/msword|Opendocument Text|doc|$
31|application/vnd.ms-excel|Opendocument Spreadsheet|xls|$
32|application/vnd.ms-powerpoint|Opendocument Presentation|ppt|$

Dla GNU/Linuksa!
W przypadku Linuksa dokonujemy analogicznych czynności. Zwiększamy główną liczbę wpisów o 3 cyferki oraz dodajmy poniższy kod na koniec sesji. Różnica w kodzie jest taka, że mamy pionowe kreski zamiast dwukropków.
30:application/msword:Opendocument Text:doc:$
31:application/vnd.ms-excel:Opendocument Spreadsheet:xls:$
32:application/vnd.ms-powerpoint:Opendocument Presentation:ppt:$

Zapisz plik, a następnie przejdź do katalogu /home/<nazwa_konta>/.mozilla/firefox/, gdzie znajdować się będzie kopia pliku "pluginreg.dat". Zastąp plik pluginreg.dat plikiem pluginreg(duplicat).dat.

Jeśli nie zastąpisz obu plików, oryginalna wersja zostanie przywrócona po ponownym uruchomieniu Firefoksa.

Sprawdź, czy w Firefoksie w menu Edycja => Preferencje => Treść => Typy plików => Zarządzaj... są widoczne rozszerzenia DOC, PPT i XLS oraz czy są obsługiwane.



Końcowy wynik

Jak widać na załączonym obrazku, wszystko działa prawidłowo :)

Makro w Calcu: liczby słownie

Od czasu do czasu każdemu pracującemu człowiekowi zdarza się, że w trakcie uzupełniania szablonu faktury czy rozliczając się z podatku, musi napisać słownie bardzo długi ciąg liczb. Czynność ta do trudnych nie należy, ale i nie jest działaniem, które sprawiałoby przyjemność. Aby ułatwić sobie pracę, posłużymy się prostym makrem.

Na samym początku musimy utworzyć nowy moduł, który nazwiemy frazą slownie. W tym celu klikamy w menu Narzędzia => Makra => Zarządzaj makrami => Makro... i z okna OpenOffice.org - Makra Basic, wybieramy opcję Zarządzaj... Naszym oczom ukaże się Menedżer Makr Basic, w którym będziemy mogli stworzyć nowy moduł klikając opcję Nowy...


Jeśli już stworzyliśmy nowy moduł, możemy go odpowiednio zmodyfikować. Zaznaczmy slownie i wybieramy opcję Edytuj. Pojawi się edytor OO.o Basic, do którego kopiujemy makro! Zapisujemy je i wychodzimy z edytora.

To tyle pracy od strony technicznej. Teraz możemy wpisać w Calcu w wierszu wprowadzania =slownie(jakaś_liczba), co będzie skutkować zamierzonym działaniem.

26.10.07

Niedoceniane style strony

Większość użytkowników programów biurowych nie przywiązuje wagi do stylów. A szkoda, bo umiejętne je stosując, można zaoszczędzić czas tracony na drobiazgowe ustawianie poszczególnych opcji formatowania. Kilkoma ruchami można automatycznie zmienić formatowanie w długich dokumentach, wreszcie sporządzić sobie wygodne w użytku szablony. To samo dotyczy stylów strony. Okazuje się jednak, że umiejętne korzystanie ze stylów strony jest w OpenOffice.org dodatkowo warunkiem możliwości określania różnych układów stron w dokumencie.

Najpierw należy otworzyć okienko Style i formatowanie (F11), które ja będę nazywał „Stylistą”. Musimy teraz przejść do Style strony (czwarta ikonka od lewej u góry okna). Znajdziemy tam predefiniowane style stron. W celu zapoznania się z możliwościami tego narzędzia należy kliknąć drugim przyciskiem myszy któryś ze stylów i z menu kontekstowego wybrać Nowy... albo Modyfikuj..., a następnie przejrzeć uważnie wszystkie zakładki i oferowane w nich opcje. Są one w przytłaczającej większości oczywiste i nie ma potrzeby ich szczegółowego omawiania.

W ustawieniach stylu strony należy zwrócić uwagę na zakładkę Organizator. Mamy w niej pola:
  • Nazwa
  • Następny styl
Punkt pierwszy nie wymaga komentarza. Ważny jest punkt drugi. Informacja ta wskazuje nam, jaki styl będzie zastosowany jako styl następnej strony. Prawdopodobnie jest tam Domyślnie. Wskazówka ta przyda nam się przy tworzeniu bardziej skomplikowanych układów dokumentu.


Jak ustawić pierwszą stronę różniącą się od pozostałych?

W Styliście przechodzimy do Style strony, upewniamy się, że kursor znajduje się na pierwszej stronie i wybieramy styl Pierwsza strona, klikając dwukrotnie albo zaznaczając i potwierdzając klawiszem [Enter]. Możemy zresztą określić stronę jako pierwszą już na samym początku, gdy dokument ma tylko jedną stronę.

Następnie klikamy w Styliście styl Pierwsza strona drugim przyciskiem myszy i wybieramy opcję Modyfikuj..., aby poustawiać sobie stronę wg uznania.
I to wszystko. Następne strony będą miały inny styl, określony w Organizatorze, w polu Następny styl.


Jak ustawić układ stron do druku dwustronnego?

W tym celu należy w ustawieniach stylu strony przejść do zakładki Strona i w polu Ustawienia układu wybrać Odbicie lustrzane. Wtedy pierwsza strona będzie stroną prawą, a następne będą na zmianę lewe albo prawe. Ustawienie to jednak dotyczy wyłącznie marginesów i nie pomoże nam np. w eleganckim ustawieniu np. numerów stron przy zewnętrznej krawędzi obszaru tekstu czy też przygotowaniu różnych nagłówków stron lewych i prawych. Jeśli chcemy uzyskać tego typu efekty, musimy sobie samodzielnie przygotować odpowiednie style.

Jest to proste. Definiujemy w Styliście styl dla strony prawej (np. z większym lewym marginesem do zszycia), a następnie dla strony lewej (z większym marginesem prawym): Style strony => Nowy... wpisujemy wybraną nazwę i ustawiamy w następnych polach i zakładkach, co trzeba. Możemy wtedy określić różne nagłówki dla lewej i prawej strony, różne położenie numerów stron (np. zawsze przy zewnętrznej krawędzi obszaru tekstu) itp. ozdóbki. Nie wolno zapomnieć, że jako następny styl strony dla strony lewej określamy ten dla strony prawej, i na odwrót. Wtedy upewniamy się, że kursor znajduje się na pierwszej stronie i wybieramy styl, który wybraliśmy dla strony prawej. Wszystkie następne strony powinny poukładać się automatycznie, w lewą i w prawą stronę.

Predefiniowane style Strona parzysta i Strona nieparzysta dotyczą prawdopodobnie jedynie oddzielnego przygotowania stron parzystych i nieparzystych.


Jak wstawić pojedyncze strony o układzie poziomym lub odbiegającym od pozostałych?

W tym celu definiujemy styl np. Strona pozioma, określając przede wszystkim w zakładce Strona poziomą orientację strony. W zakładce Organizator musimy określić styl następujący po naszej stronie poziomej, najczęściej będzie to Domyślnie. Po zatwierdzeniu wystarczy postawić kursor w obrębie danej strony i wybrać styl strony poziomej, a Writer załatwi resztę. Jeśli jako następnego stylu nie określiliśmy stylu strony poziomej, następna strona będzie miała orientację pionową. Oczywiście to samo można wykonać dla stron pionowych wtrąconych do dokumentu o układzie poziomym lub dla następujących po sobie kilku stron odbiegających od reszty dokumentu.

W ten sam sposób możemy określać style dla najrozmaitszych układów stron, dowolnie określając układ strony, nagłówki i stopki, położenie numeracji, obramowania, kolory tła itp. Ważne jest, żeby nie przesadzić – eleganckie dokumenty cechuje prostota i dobry smak.


Wstaw => Podział ręczny...

Ta pozycja menu oferuje nam możliwość wstawiana tzw. twardego podziału strony i wyboru następnego stylu strony, niezależnie od ustawienia dokonanego w Styliście, w zakładce Organizator. Wybieramy kolejno Wstaw => Podział ręczny... => Podział strony, a następnie z listy rozwijanej Styl wybieramy żądany przez nas styl następnej strony. W ten sposób możemy określić np. po stylu Pierwsza strona następną pierwszą stronę, co nie jest możliwe w przypadku zwykłego podziału strony, zarówno automatycznego (miękkiego) jak i wymuszonego klawiszami [Ctrl + Enter] (twardego).


Ogólnie o stylach stron

Predefiniowane style strony (np. styl Domyślnie) nie są doskonałe. Warto więc z nimi eksperymentować i pozmieniać je, dostosować do własnych potrzeb, ewentualnie utworzyć na ich bazie nowe. Gdyby nowe style nie spełniały swojego zadania, można je bez problemu usunąć, z tym, że standardowe style predefiniowane nie pozwalają się ani usunąć, ani nie można zmienić ich nazw.
Na przykład standardowe marginesy są za małe, zalecane minimum to 2,5 cm. Dłuższe dokumenty muszą mieć numerację stron, wskazane jest więc zawczasu pomyśleć o tym i przewidzieć stopkę, gdzie takie numery powinny się znajdować, i pierwszą stronę, gdzie zazwyczaj numeru się nie stawia. Opracowania naukowe nie mogą się obyć bez przypisów – dobrze jest wykonać wcześniej kilka eksperymentów, tak aby później przy pisaniu np. pracy dyplomowej nie wołać rozpaczliwie na Forum o pomoc w ich formatowaniu.

W przypadku tworzenia szablonów dla różnych typów często tworzonych dokumentów odpowiednie opracowanie stylów stron jest jednym z kluczowych warunków późniejszego wygodnego i szybkiego przygotowywania tych pism.

Autor: Wojciech, artykuł opublikowany na stronie openoffice.org.pl w listopadzie 2004.
Aktualizacja: M. Zasuwik.

19.10.07

Wstawianie znaków specjalnych za pomocą skrótów klawiaturowych

W OpenOffice.org można wstawiać znaki specjalne po naciśnięciu określonej kombinacji klawiszy – oraz przypisywanie klawiszy skrótów różnym poleceniom menu – choć jest to nieco bardziej skomplikowane niż w konkurencyjnych pakietach.

Znaki specjalne
W celu przypisania skrótu klawiaturowego do znaku specjalnego należy wykonać następujące czynności:
  1. W oknie Wstaw => Znak specjalny... wybierz żądany znak i wstaw go do tekstu. Ma to na celu uproszczenie czynności z punktów następnych, gdyż OpenOffice.org zapamięta wstawiany poprzednio znak i nie trzeba będzie przedzierać się przez różne opcje, rodzaje czcionek itp.
  2. Wybierz kolejno polecenia Narzędzia => Makra => Zarejestruj makro.
  3. Powtórz czynności z punktu pierwszego – wybierz żądany znak, zatwierdź przyciskiem OK i naciśnij przycisk Zakończ rejestrację.
  4. Pojawi się okno OpenOffice.org - Makra Basic. W polu Nazwa makra wpisz nazwę makra, korzystając tylko ze znaków alfanumerycznych, bez spacji, np.: paragraf_prawo


    W polu Zapisz makro w można wybrać miejsce zapisu makra. W polu Istniejące makra w widać aktualnie zapisane makra w danym module. Kliknij przycisk Zapisz. Zapamiętaj, gdzie makro zostanie zapisane.
  5. W menu Narzędzia => Dostosuj... => Klawiatura przejdź do segmentu Funkcje – Kategoria. Wybierz miejsce, w którym zostało zapisane makro paragraf_prawo (standardowo: Makra OpenOffice.org => user => Standard => Module1. W polu Funkcja widać istniejące makra. Znajdź i zaznacz żądane makro paragraf_prawo.
    7. Przejdź do pola Skróty klawiaturowe. W najprostszym przypadku wybierz po prostu wolny skrót, np. Shift + F3. Kliknij przyciski Modyfikuj i OK. Gdyby wybrany skrót był zajęty, można zawsze zmienić skrót pierwotny.
    8. Przyciskiem Zapisz... zapisz konfigurację.


Elementy menu
W celu przypisania skrótów poleceniom menu, istniejącym albo dodanym przez użytkownika, należy wykonać powyższą procedurę od punktu piątego. Wybierz polecenie, któremu chcesz przypisać skrót, np. Widok => Hiperłącze, a następnie wybierz skrót.

Problemy
  1. Twórcy programu najwyraźniej nie przewidzieli możliwości definiowania skrótów przy użyciu klawisza Alt, co znacznie ogranicza możliwości wyboru, wobec faktu, że sporo skrótów jest już zajętych przez funkcje programu.
  2. OpenOffice.org nie ostrzega przez zmianą skrótów używanych przez system (np. Ctrl+V)!
  3. W Konfiguracji klawiatury mamy dwie opcje: OpenOffice.org i Writer. Przypisanie, a potem wywołanie funkcji pod OpenOffice.org prowadzi do błędów.

Autor: Wojciech, artykuł opublikowany na stronie openoffice.org.pl w czerwcu 2004.
Aktualizacja: M. Zasuwik.

18.10.07

Nowa AutoKorekta - w wersji 2.4

Z przyjemnością informuję, że nowe pliki autokorekty zostaną dołączone do OOo (a więc bez konieczności instalowania rozszerzeń) w wersji 2.4 (informacje o zgłoszeniu są tutaj).

Aha, słowniki ortograficzne i zasady przenoszenia wyrazów powinny się pojawić w ramach OOo – czyli bez konieczności instalacji kreatorem – wersji 2.3.1 (dla zainteresowanych informacje o zgłoszeniu).

11.10.07

Autokorekta - rozszerzenie

Coraz więcej można uzyskać dzięki nowemu mechanizmowi rozszerzeń OpenOffice.org. Aby przetestować jego możliwości, zapakowałem plik autokorekty – chciałbym, żeby niebawem był oficjalnie dołączany do OOo.

Kto chce jednak wypróbować go wcześniej, może pobrać i zainstalować rozszerzenie autokorekty.

UWAGA. Rozszerzenie nie usuwa istniejących wpisów autokorekty, ale po jego odinstalowaniu znikną nowe wpisy, także wpisy nowe lub korygujące istniejące. Dlatego poprawki radzę przesyłać mi bezpośrednio, żeby poprawki i dodatki znalazły się na liście oficjalnej. Ręczna edycja raczej nie ma sensu.

20.9.07

Idzie ku lepszemu

Jak pisałem kilka miesięcy temu, w OpenOffice.org był błąd w module korespondencji seryjnej – zamieściłem również poprawkę, która go eliminowała. W najnowszej wersji, 2.3, moja poprawka została uwzględniona. Tak więc idzie ku lepszemu :)

8.3.07

A z obrazkami?

OpenOffice.org ma ograniczenie: nie załącza obrazków z tekstu w wiadomościach e-mail. Zapewne w przyszłości zostanie ono usunięte, ale jeśli chcemy wysłać newsletter z obrazkami, istnieje proste rozwiązanie:
  1. Zapisz obrazek na serwerze WWW (może być też w serwisie typu fotosik czy flickr);
  2. Utwórz dokument w OpenOffice.org.
  3. Zapisz go jako dokument HTML na dysku, np. jako biuletyn_marzec.html.
  4. Z menu Wstaw wybierz polecenie Obraz > Z pliku. Wybierz plik znajdujący się na dysku, ale zaznacz pole wyboru Łącze.



  5. W dokumencie pojawi się obrazek. Kliknij go prawym przyciskiem myszy i wybierz polecenie Obraz. Otworzy się okno dialogowe Grafika. Kliknij kartę Grafika. W polu Nazwa pliku wpisz nazwę pliku na serwerze WWW:

  6. Zapisz plik i wyślij korespondencję seryjną.

5.3.07

Publikacje naukowe w Internecie

Wiele osób publikuje teksty naukowe w Internecie. Jedni robią to w formacie PDF (nic prostszego, OpenOffice.org potrafi zapisywać pliki PDF), inni chcą zintegrować teksty naukowe z resztą witryny. Wtedy najlepiej zapisywać je w formacie HTML. Ale pojawi się trudność: przypisy.
Wiadomo jednak, że pakiety biurowe zapisują nie najpiękniejszy kod HTML. Microsoft Word generuje ogromne pliki; OpenOffice.org nieco mniejsze, ale też na pewno niezgodne z wystrojem reszty witryny. Najgorsze są różne i niedostosowane do Internetu czcionki.
Oto mój przepis na piękny artykuł naukowy z pięknymi przypisami:
  1. otworzyć plik z tekstem w OpenOffice.org (teksty z edytora Microsoft Word wczytują się zwykle bez problemu, acz z plikami RTF bywają większe problemy, bo każda możliwa odmiana MS Word na Ziemi ma inną odmianę formatu RTF);
  2. zapisać go jako HTML (Plik > Zapisz jako > Dokument HTML).
  3. wywalić zbędne kody czcionek przy użyciu narzędzia ooo_html_simplifier - to nieco trudniejsze i wymaga instalacji Perla w systemie, ale to nie jest aż takie trudne, zwłaszcza w Linuksie, gdzie Perl zwykle jest domyślnie zainstalowany; w systemie Windows można zastosować ActivePerl;
  4. wgranie pliku HTML do Internetu i dostosowanie wyglądu przypisów.
Krok 3 nie jest taki trudny, bo sprowadza się do uruchomienia ooo_html_simplifier z wiersza polecenia. Natomiast dostosowanie wyglądu przypisów jest dlatego konieczne, że standardowo indeksy górne w HTML-u psują odstępy między wierszami i wyglądają fatalnie. Można jednak zastosować trik odkryty przez twórców Wikipedii. Do arkusza stylów CSS dodajemy wpisy:


sup { font-size: smaller;

vertical-align: baseline;

position: relative;

bottom: 0.33em;}



I to wszystko. Takie rozwiązanie jest stosowane w redakcji Przeglądu Filozoficzno-Literackiego.

16.2.07

Biuletyn witryny internetowej

Biuletyn (lub, jak chcą niektórzy, newsletter) jest jednym z lepszych sposobów przyciągania internautów na stałe do witryny. Osoby, które subskrybują biuletyn, dostają informacje na temat nowych artykułów czy wydarzeń związanych z witryną. Jest to więc świetne narzędzie.
A jednak coraz trudniej go używać. W związku z rozplenieniem się plagi spamowania firmy hostingowe coraz bardziej ograniczają możliwość wysyłania maili z poziomu oprogramowania witryny, zwłaszcza dla tańszych kont*.

I tu w sukurs przychodzi OpenOffice.org. Można bowiem zachować na serwerze system listy prenumeratorów biuletynu (z możliwościami potwierdzania i anulowania subskrypcji), a wysyłkę maili organizować z własnego komputera. OpenOffice.org znacznie to ułatwi.
W tym celu należy przygotować system korespondencji seryjnej:

1. skonfigurować bazę danych prenumeratorów;
2. użyć Kreatora korespondencji seryjnej i wprowadzić dane konta e-mail, które będzie używane do wysyłki.

1. Konfiguracja bazy danych
Większość systemów biuletynów (np. phplist czy też acajoom lub yanc dla Joomli/Mambo) ma opcję eksportu listy subskrybentów. Najpierw zaś należy użyć tej opcji i zapisać na dysku, najlepiej w oddzielnym katalogu z łatwą do zapamiętania nazwą, plik z informacjami o subskrybentach. Najlepiej w formacie CSV (czyli prosty plik tekstowy, w którym pola oddziela się przecinkiem lub tabulatorem itd.). Załóżmy więc, że jest to plik CSV.
Należy go zapisać w jakimś folderze, a następnie otworzyć za pomocą programu Calc. Pojawi się okienko, w którym będzie podgląd pliku CSV i propozycje parametrów (cudzysłowy, tabulatory itd.). Najczęściej Calc zgaduje poprawnie; różnie mu idzie z kodowaniem, ale najczęściej to nie ma wielkiego znaczenia. Ja tam zwykle po prostu klikam OK. Otwiera się lista prenumeratorów w arkuszu kalkulacyjnym. Wybieram Plik > Zapisz jako i zapisuję w formacie OpenDocument (.ods).
Teraz trzeba skonfigurować bazę danych - Plik > Nowy:


Pojawi się wówczas drugie okno kreatora, Ustaw połączenie z arkuszami kalkulacyjnymi.


Należy kliknąć przycisk Przeglądaj i wybrać katalog, w którym zapisaliśmy plik.
Pojawi się trzecie okno kreatora: Zadecyduj o sposobie postępowania po zapisaniu pliku bazy danych.

Domyślnie zaznaczona jest opcja Tak, zarejestruj bazę danych i jej nie zmieniamy. Warto też zgodzić się na ustawienie Otwórz bazę danych do edycji, aby sprawdzić, czy wszystkie ustawienia zostały wybrane poprawnie. Klikamy przycisk Utwórz. Pojawi się okno dialogowe, w którym należy wybrać nazwę pliku bazy danych. Wpisujemy nazwę, np. Baza_prenumeratorów.
Następnie otworzy się baza danych. Klikamy ikonę Tabelę i sprawdzamy, czy w obszarze Tabele widnieją tabele o nazwach takich, jak nazwa pliku prenumeratorów (w moim wypadku jest kilka takich list).

Jeśli wszystko się zgadza, w tabelach są adresy mailowe prenumeratorów itd., to znaczy, że baza została skonfigurowana poprawnie. Można przejść do następnego kroku. Najtrudniejsze za nami.

Dla odważnych: jeśli w bazie prenumeratorów są oznaczenia, czy ktoś chce otrzymywać maile w formacie HTML lub tekstowym, można utworzyć kwerendy. Kreator korespondencji seryjnej potrafi skorzystać z takich kwerend.

2. Kreator korespondencji seryjnej
Otwieramy dokument tekstowy (Plik > Nowy > Dokument tekstowy). W tym momencie można wpisać tekst pierwszego newslettera w nowym systemie.
Po napisaniu newslettera (lub w celu przetestowania systemu) klikamy Narzędzia > Kreator korespondencji seryjnej.

Wybieramy opcję Użyj bieżącego dokumentu (lub wczytujemy z dysku inny dokument, jeśli mamy przygotowany inny tekst biuletynu). Klikamy przycisk Dalej.
Wybieramy opcję Wiadomość e-mail.

Klikamy przycisk Dalej.
W trzecim kroku kreatora klikamy przycisk Wybierz listę adresową.

W oknie Wybierz listę adresową wybieramy założoną w kroku 1. bazę danych i ewentualnie tabelę (lub tabele) z tej bazy). Klikamy przycisk OK. Klikamy przycisk Dalej.
W czwartym kroku można wybrać ewentualny zwrot grzecznościowy zaczynający biuletyn.

Ponieważ nie wszyscy prenumeratorzy podają swoje imiona, nazwiska itd., zwykle nie ma to większego sensu. Ja nie zaznaczam opcji Ten dokument powinien zawierać zwrot grzecznościowy.
W szóstym kroku można obejrzeć dokument z dodanym zwrotem grzecznościowym.

Ja nic nie wybierałem, więc klikam po prostu Dalej. Następuje generowanie maili.

Może to potrwać, jeśli prenumeratorów jest kilka tysięcy.
W kroku siódmym można uzależnić wygląd dokumentu dla poszczególnych odbiorców. Ja na to nie mam czasu, ale warto spróbować, jeśli na liście znajdują się osoby wyjątkowo ważne. Klikamy następnie przycisk Dalej.
I teraz już pozostaje przygotować się do wysyłki.

Wybieramy opcję Wyślij dokumenty wynikowe jako e-mail i wpisujemy temat newslettera w polu Temat. Wybieramy format biuletynu (może być tekstowy, PDF, HTML lub inny; najbezpieczniejszy jest tekstowy) . W polu Do powinien wyświetlać się adres e-mail pierwszego prenumeratora (jeśli go nie widać, wybieramy pole adresu e-mail z listy). Następnie przygotowujemy się do wysyłki i klikamy przycisk Wyślij dokumenty.
Uwaga. W razie, gdyby lista była bardzo długa (wiele tysięcy adresów), można wybrać wysyłkę partiami. W tym celu należy kilka razy uruchomić kreator i wybrać różne zakresy w polach Od i Do.

3. Aktualizacja bazy prenumeratorów
Oczywiście, w tekście biuletynu powinny znajdować się standardowe linki naszego systemu biuletynów, które umożliwiają wypisanie się z systemu. Prenumeratorzy będą z nich korzystać. Będą się zapisywać nowi. Dlatego też przed wysyłką kolejnego newslettera należy po raz kolejny wyeksportować plik tekstowy z listą abonentów i zapisać go tam, gdzie był poprzedni (pod tą samą nazwą pliku). I to wystarczy do aktualizacji danych. Wysyłka newslettera przy użyciu kreatora pozostaje bez zmian.

I wszystko byłoby pięknie, gdyby nie jedno ale... Oryginalny moduł wysyłki e-maili ma kilka drobnych błędów. Całe szczęście, poprawienie ich jest niezwykle proste: wystarczy usunąć z instalacji OpenOffice.org dwa pliki: program\mailmerge.pyc i program\mailmerge.py. Następnie należy wgrać nową wersję pliku mailmerge.py, która w formacie .zip znajduje się tu (do tego samego katalogu, w którym był plik mailmerge.py). Jeśli tego nie zrobimy, porąbią się polskie literki – ale tylko w OpenOffice.org starszym niż 2.3, bo w najnowszej wersji moją poprawkę uwzględniono.

I to wszystko. Najbardziej skomplikowane jest założenie bazy danych, ale nie jest to też fizyka jądrowa, więc zachęcam do wypróbowania.

-----

* Kilka lat temu pojawiło się typowe ograniczenie na liczbę możliwych maili wysyłanych w ciągu godziny, jednak można było to obejść, korzystając z innego, komercyjnego konta pocztowego, wysyłając maile przez port SMTP (25). Lecz i ta możliwość powoli się kończy. Coraz więcej usług hostingowych zamyka ten port, bo protokół SMTP nazbyt obciąża im serwery.

15.2.07

OpenOffice.org w praktyce

Ten blog będzie poświęcony zastosowaniom pakietu OpenOffice.org – różnym, czasem nietypowym, rozwiązaniom.
Już wkrótce – jak nie przejmować się ograniczeniami firm hostingowych i wysyłać newsletter witryny internetowej z OpenOffice.org.